آبانِ تلخ، یادگاری از زمین: سازه‌ای که جان می‌شود

آبانِ تلخ، یادگاری از زمین: سازه‌ای که جان می‌شود

​۲۱ آبان، برای مردم استان کرمانشاه، تنها یک تاریخ نیست؛ یک زخم عمیق است که با هر سالگرد دوباره تازه می‌شود. در آن روز، زمین بی‌رحمانه لرزید و پرده از رازی برداشت: راز خانه‌هایی که نتوانستند در برابر خشم طبیعت، سنگر امن جان‌ها باشند.
​وقتی یک زمین‌لرزه رخ می‌دهد، سازه فقط یک بنای سنگی و آهنی نیست؛ نگهبان ماست. اما در سرپل ذهاب، شاهد بودیم که بسیاری از این نگهبانان از پای درآمدند. مهندسان ما در بررسی‌ها، با چشم خود دیدند که چطور:
​دیوارها به سادگی تسلیم شدند: بسیاری از عزیزان ما زیر آوار دیوارها و اجزای غیرسازه‌ای جان باختند. دیوارها باید با فولاد و اتصالات محکم به اسکلت خانه متصل می‌شدند، اما این اتصال حیاتی نادیده گرفته شد.
​اسکلت‌ها ضعیف‌تر از حد انتظار بودند: در برخی سازه‌ها، ستون‌ها در ضعیف‌ترین نقاط خود شکستند، چرا که کیفیت ساخت، جوشکاری‌ها و مصالح، آن‌گونه که باید و در نقشه‌ها تعیین شده بود، رعایت نشده بود.
​این نقاط ضعف، تنها یک خطای فنی نیستند؛ نتیجه‌ی نادیده گرفتن یک هشدار و یک دستورالعمل مهندسی هستند.

مسئولیت ما: از نقشه تا ایمنی جان
​سازمان نظام مهندسی ساختمان با تمام توان خود، دانش و تجربه‌ی مهندسان متخصص را برای نظارت بر ساخت‌و‌ساز به میدان می‌آورد. مهندس ناظر، چشم بیدار در کارگاه است. اما این زنجیره‌ی ایمنی، نیاز به حلقه‌ی حیاتی یعنی مالکان و سازندگان دارد:
​ توصیه‌های ناظر، فرمان نجات
​وقتی مهندس ناظر ایرادی را گوشزد می‌کند مثلاً در مورد کیفیت بتن‌ریزی، یا نحوه‌ی مهار دیوارها (وال‌پُست)  این یک توصیه‌ی معمولی نیست؛ این حکم یک نجات‌دهنده است که می‌خواهد از بروز فاجعه‌ای در آینده جلوگیری کند. بی‌توجهی یا صرفه‌جویی مالی در برابر این توصیه‌ها، به معنای بازی با جان خانواده‌ی خود در فردای لرزش زمین است.

​اجازه ندهیم که تجربه‌ی تلخ ۲۱ آبان ۱۳۹۶، تنها یک خاطره‌ی دردناک باقی بماند.
​بیایید گوش به زنگ توصیه‌های فنی باشیم.
​بیایید نظارت ناظرین متعهد را نه یک مانع، که یک حامی جدی برای زندگی خود بدانیم.
​امنیت، یک انتخاب مهندسی نیست؛ یک حق انسانی است. با عمل به اصول، خانه‌های کرمانشاه را به استحکام ابدی و آغوش امن خانواده‌ها تبدیل کنیم تا دیگر هیچ زمینی، توان شکستن قلب این دیار را نداشته باشد.